Habitados por un misterio de luz

 

Cruz de la Parroquia de Espinho, Portugal (det.) | Xaime Lamas, monje de Sobrado

Texto en castellano

Hoxe celebramos a transfiguración do Señor. Nesta festa contémplase o rostro de Xesús, radiante cunha luz de vida que está destinada a todo o universo, á humanidade enteira. A nosa común vocación é unha vida transfigurada! Os acontecementos da vida de Xesús son para iluminar a nosa existencia: celebramos a súa transfiguración e a nosa. Na súa vida atopamos o sentido da nosa.

Para descubrir o sentido deste misterio da transfiguración é importante contextualizar o relato no evanxeo de Mateo. Despois do famoso diálogo sobre a identidade de Xesús – Quen di a xente que é o Fillo do home? E vós, quen dicides que son eu? – e da confesión de Pedro – Ti es o Mesías, o Fillo do Deus vivoXesús comezou a manifestar aos seus discípulos que tiña que ir a Xerusalén e padecer alí moito por parte dos anciáns, sumos sacerdotes e escribas, e que tiña que ser executado e resucitar ao terceiro día. O mesianismo de Xesús non ten nada que ver coa chegada dun poder dominador, cunha conquista ou o triunfo, senón, en troques, concrétase no abaixamento, no servizo, na entrega da vida, nunha morte solidaria, compartindo o destino dos últimos da historia. Xesús é o Mesías, o Unxido do Pai, a plena revelación de Deus, porque El abraza toda a humanidade, empezando polos últimos. Pedro non o entende, escandalízase e reprocha a Xesús, porque tiña outra expectativa sobre o mesianismo. Sigue leyendo

A alegría de ser fillos do Reino

Texto en castellano

Nos di San Paulo na carta ós Filipenses : «Todo o que daquela era para min un proveito, estimeino, por causa de Cristo, unha perda».

Seguimos sendo instruídos, neste domingo por Xesús de Nazaré do que debe significar para nós o Reino de Deus. Porque tanto no seu tempo, coma no noso, non todos se entusiasman co proxecto de Xesús. E, tanto onte coma hoxe sigue habendo moitas interrogantes ó respecto.

¿É razoable acolle-la utopía do Reino? ¿Non será pura tolemia? Estas preguntas xorden cando nos atopamos coa persoa de Xesús de Nazaré que sempre pon ás persoas nunha actitude selectiva: aceptar ou rexeitar o proxecto do Reino de Deus como meta do vivir humano. Xa non é unha cuestión de prácticas relixiosas, nin menos aínda as obrigas que impón un credo relixioso. É mais, moito mais que todo iso. O “tesouro e a perla” son unha metáfora de aquilo que mais pode encher o corazón humano: É un ámbito e un ambiente humano de respecto, tolerancia, estima, cariño e seguridade, no que damos felicidade y recibimos felicidade, con a convicción de que iso é para sempre. Por iso é unha Utopía e esa Utopía é a que Xesús nos ofrece. Sigue leyendo

Santiago Apóstol

 

Apóstol Santiago | Claustro de los Medallones | Monasterio de Sobrado

Mt 20, 20-28

1
La madre de los Zebedeo vio cómo el profeta de Nazaret se llevaba consigo a dos de sus hijos, que dejaron al padre solo con sus jornaleros.

El hueco en el hogar se hizo sentir, qué duda cabe. Mas, pensando en el futuro que se les podría abrir, ella misma se adelanta a intervenir directamente acompañándolos ante Jesús.
Mujer, ¿qué quieres?, le pregunta el Maestro.

Ni corta ni perezosa, aprovecha la oportunidad y pide para ellos los cargos más ventajosos de la nueva situación, de ese Reino inminente que se anuncia y predica: ¨Uno a tu derecha y otro a tu izquierda¨

Hay que reconocer que en el grupo de los doce estaba soterrado un idéntico o parecido deseo, lo cual explica que tomen tan a mal una petición ambiciosa, que va en desventaja del resto. Sigue leyendo

Coexistencia de trigo y cizaña

MT 13, 24-43

NO TE PIDO, PADRE,
QUE LOS SAQUES DEL MUNDO
SINO QUE LOS LIBRES DEL MAL

1
El texto evangélico de hoy nos brinda tres parábolas:

La del grano de mostaza, que resalta la fuerza extensiva del Reino;
la de la levadura que, a su vez, resalta la fuerza intensiva.
La de la cizaña en el trigal:
Con la paciente coexistencia del trigo hasta el momento de la siega y la recolección.
No arrancarla apresuradamente, para bien del trigo mismo. Sigue leyendo

Terra, nosa mestra

Obra de Enrique Mirones, monje de Sobrado

Texto en castellano

A liturxia de hoxe dinos algo tan sinxelo e sumamente belo: somos terra.

A terra é silencio receptivo. A terra é toda abertura. A terra acolle a semente, acolle o sol e a choiva, a calor e o frío, acolle o que vén sen nada elixir. A terra abraza a vida espida, a vida tal e como é. Non xulga. A terra é pura hospitalidade.

A terra custodia as raíces das plantas e nútreas oculta e silenciosamente. A forza da terra está en xestar ocultamente. A terra nutre e comunica vida en silencio.

A terra é misterio. A terra coñece a Deus, porque participa do misterio da súa fecundidade no oculto do mundo. Semellante a Deus, a terra é doazón: a súa existencia é darse. Existe para que outros vivan. Sigue leyendo

Solemnidad de San Benito

Benito de Núrsia | Monasterio de Subiaco | s. XIII

Dice Joan Chittister que si nuestra época ha perdido algo que precisa ser redescubierto, si el mundo occidental ha negado algo que precisa ser poseído, si los individuos han rechazado algo que precisa ser proclamado de nuevo, si la preservación del globo en el siglo XXI precisa algo del pasado, bien puede ser el compromiso de la RB con la humildad.

Para San Benito el monje es siempre discípulo, un buscador que corre por los caminos del Evangelio con el corazón ensanchado. Dilata su vida bajando los peldaños de la humildad que se convierten en laborioso ascenso hacia el amor por el conocimiento de sí mismo. Sigue leyendo

Eu serei o voso acougo

El buen Pastor | Lucas Cranach the Elder

Texto en castellano

O noso mundo está gobernado por unha trindade sinistra e demoníaca, todopoderosa e absoluta a que se lle rende culto con verdadeiro temor e tremor. O deus do poder económico, o deus do poder político e o deus do poder relixioso, son os que con man de ferro gobernan os destinos dos pobos. Son deuses sen entrañas que envelenan a vida dos homes e das mulleres e matan sen escrúpulos aos que intentan poñerlles cara. Así foi no principio, así é no presente e así seguirá sendo.

Tony de Mello coa súa gran clarividencia fai unha síntese de como actúan o poder destes deuses. Nos fala das capas adiposas que nos recubren e lles pon un nome: «nosas crenzas». “¿Que son esas capas de grasa? -se pregunta de Mello- Son as túas crenzas, as conclusións as que chegaches acerca das persoas e das cousas, teus hábitos e teus apegos. Os teus anos de formación tiñan que te servir para eliminar esas «capas » e liberar a túa mente. Pero a túa sociedade e a túa cultura que recubriron a túa mente con esas adiposidades, che ensinaron a non velas tan sequera, a refuxiarte nun soño e deixar que outras persoas -os expertos: os dirixentes políticos, culturais e relixiosos- pensen por ti. Dese modo conseguiron abrumarche co peso dunha autoridade e unha tradición intanxible e incontestable”. A cita é longa pero  non ten desperdicio. Sigue leyendo

Thomas Merton: puerta de la Puerta

En este video podemos asistir a un diálogo sobre la figura poliédrica de Thomas Merton, un clásico de la espiritualidad. Escuchamos dos grandes especialistas de su figura: el monje cisterciense Francisco Rafael de Pascual, director durante 30 años de la revista monástica ‘Cistercium’, y el profesor Fernando Beltrán Llavador, asesor de la International Thomas Merton Society. Ambos han traducido ‘La montaña de los siete círculos’, que acaba de ser editada por Mensajero. Fernando Beltrán ha traducido ‘Pensamientos en soledad’, aparecido también recientemente en la editorial Sal Terrae. Sigue leyendo