Cruz de la Parroquia de Espinho, Portugal (det.) | Xaime Lamas, monje de Sobrado
Hoxe celebramos a transfiguración do Señor. Nesta festa contémplase o rostro de Xesús, radiante cunha luz de vida que está destinada a todo o universo, á humanidade enteira. A nosa común vocación é unha vida transfigurada! Os acontecementos da vida de Xesús son para iluminar a nosa existencia: celebramos a súa transfiguración e a nosa. Na súa vida atopamos o sentido da nosa.
Para descubrir o sentido deste misterio da transfiguración é importante contextualizar o relato no evanxeo de Mateo. Despois do famoso diálogo sobre a identidade de Xesús – Quen di a xente que é o Fillo do home? E vós, quen dicides que son eu? – e da confesión de Pedro – Ti es o Mesías, o Fillo do Deus vivo – Xesús comezou a manifestar aos seus discípulos que tiña que ir a Xerusalén e padecer alí moito por parte dos anciáns, sumos sacerdotes e escribas, e que tiña que ser executado e resucitar ao terceiro día. O mesianismo de Xesús non ten nada que ver coa chegada dun poder dominador, cunha conquista ou o triunfo, senón, en troques, concrétase no abaixamento, no servizo, na entrega da vida, nunha morte solidaria, compartindo o destino dos últimos da historia. Xesús é o Mesías, o Unxido do Pai, a plena revelación de Deus, porque El abraza toda a humanidade, empezando polos últimos. Pedro non o entende, escandalízase e reprocha a Xesús, porque tiña outra expectativa sobre o mesianismo. Sigue leyendo
